Pytania i odpowiedzi

Jest kilka ograniczeń kwalifikujących pacjentów do zabiegu wymiany soczewki, lecz nie są to przeciwskazania bezwzględne. To zawsze lekarz indywidualnie ocenia czy możliwe jest wykonanie zabiegu. Ograniczenia to między innymi:
– choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, uniemożliwiają by pacjent leżał płasko i nieruchomo;
– choroba Parkinsona, powoduje mimowolne ruchy;
– klaustrofobia, pacjent boi się zakrycia twarzy;
– astma, choroby górnych oddechowe, przewlekła choroba oskrzeli;
– osoby z wysoka krótkowzrocznością.

Chirurgia soczewki jest jedną z najbardziej bezpiecznych dziedzin medycyny, a powikłania śródoperacyjne są rzadkie. Z uwagi na łatwiejszy przebieg, zabieg wszczepienia soczewki antypresbiopijnej jest bezpieczniejszy od operacji zaćmy. Wynika to m.in. z tego, że  operacja wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej w celach antypresbiopijnych jest szybsza niż operacja zaćmy. Soczewka w przypadku zaćmy jest twardsza niż pierwotna, a do jej rozbicia używa się więcej ultradźwięków, które mogą uszkodzić rogówkę.

Powikłania po przeprowadzonym zabiegu refrakcyjnej wymiany soczewki zdążają się bardzo rzadko i najczęściej lekarz jest w stanie ocenić ryzyko wystąpienia powikłań na podstawie wywiadu.

Ryzyko powikłań mogą zwiększają:

– niektóre leki;

– wąska źrenica;

– podwichnięta soczewka.

Zabieg refrakcyjnej wymiany soczewki jest polecany każdemu kto nie jest zadowolony z mniej inwazyjnych metod korekcji za pomocą okularów i soczewek kontaktowych oraz jest w stanie ponieść minimalne ryzyko wynikające z zabiegu operacyjnego. Pacjent musi być świadomy, że soczewki wieloogniskowe nie są rozwiązaniem idealnym. W niektórych przypadkach jakość widzenia może ulec nieznacznemu pogorszeniu po operacji, a rzadko mogą występować zjawiska fotooptyczne które utrudniają widzenie. W większości przypadków mijają one jednak z czasem. Występują u 10-20% przypadków. 95% pacjentów zgodziłoby się poddać operacji ponownie.

Pacjent powinni mieć świadomość ograniczeń obecnie stosowanych rozwiązań, np. soczewki te nie eliminują całkowicie konieczności korzystania z okularów do bliży przy długotrwałym czytaniu, ale w większości przypadków zwiększają zakres codziennej swobody.

Obecnie stosowanie techniki mikrochirurgii oka w tym także wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej polegają na zastosowaniu cięć o długości 2-3 mm, które nie wymagają zakładania szwów po operacji. Soczewka nie jest unerwiona, więc jej usunięcie nie boli. Zaś rogówka jest strukturą bardzo unerwioną, lecz bardzo dobrze poddaje się znieczuleniu za pomocą kropli. Pacjent podczas operacji jest cały czas świadomy, znieczulenie jest jedynie miejscowe,  czyli mięśnie okołogałkowe nie są porażone, a podczas zabiegu pacjent musi współpracować z lekarzem (np. nie może ruszać ani głową, ani okiem).

Soczewka składa się z torebki oraz istoty właściwej: jądra i kory. Podczas zabiegu usuwana jest istota właściwa, a następnie do pozostałej torebki wszczepiana jest soczewka sztuczna. Struktury te nie są unerwione dlatego pacjent nie czuje obecności nowej soczewki w oku.

Na cenę zabiegu składają się dwie części: koszt operacji oraz cena wszczepianej soczewki. Cena operacji to w zależności od ośrodka zwykle koszt około 2-3 tysiące złotych, a wieloogniskowe soczewki wewnątrzgałkowe kosztują od 1 do 3 tysięcy złotych.

Niestety obecnie zabieg refrakcyjnej wymiany soczewki nie jest refundowany. Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje tylko operacje zaćmy, lecz nawet wszczepienie soczewki wieloogniskowej nie jest objęte refundacją.